GEZONDHEID-WIJZER

gezondheidsadvies en gezondheidseducatie door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg

Categorie: stress

Thermostatische kraan van een verwarmingstoestel

Gezondheidsvoordelen van een graadje minder

by 1 Comment

Ik hoef het je niet te vertellen, we gaan een dure winter tegemoet. De energieprijzen swingen de pan uit, zozeer zelfs dat we eraan denken om ons gedrag daaraan aan te passen. We zoeken allerlei manieren om minder energie te verbruiken. Een heel belangrijk aspect daarvan is dat we ons genoodzaakt zien de verwarming in ons huizen en in onze werkplekken een graadje lager te zetten. Dat geeft stress, merk ik bij de mensen rondom mij. Er leeft het idee: kou – verkoudheid – ziek worden!

Gezondheidsvoordelen van een graadje minder

Het doembeeld, hierboven geschetst, hoeft echter geen realiteit te worden. We hebben onszelf immers doorheen de jaren verwend met ‘altijd net zo warm – of koud, in de zomer – als ik dat aangenaam vind’. Het is helemaal niet vanzelfsprekend dat we het hele jaar door leven in een stabiel blijvende temperatuur. Ons lichaam verleert daardoor de capaciteit om flexibel om te gaan met temperatuurverschillen. En laat nu net die flexibiliteit een teken zijn van gezondheid. Laat het dus in de zomer maar een graadje warmer zijn in huis, en in de winter een graadje kouder. Haal die dikke trui weer uit de kast en laat het topje van je neus gerust wat koud aanvoelen. Het kan geen kwaad, integendeel zelfs. Het is een vorm van acute stress waar ons lichaam naar gebouwd is, en die ons eerder gezond dan ziek zal maken.

Ik geef toe, in eerste instantie voelt die frissere temperatuur in huis onaangenaam. We moeten immers een ‘ontwenningskuur’ door, we moeten afkicken van altijd maar 22°. Eens we hieraan echter weer wat gewend zijn, zullen we vanzelf van binnen uit de juiste warmte creëren om aangenaam te kunnen leven. Ons lichaam is erop gebouwd ons warm of koel te houden, naargelang de omstandigheden dat vragen. Als we die innerlijke thermostaat weer aan de praat krijgen, helpen we onze gezondheid op een hoger level.

Een van de dingen waarmee we die innerlijke thermostaat activeren, is beweging. Misschien voelde je het ook al: het is weinig aangenaam om bij die frissere temperatuur in je zetel te blijven hangen. Je krijgt als vanzelf de neiging om wat meer in beweging te komen. En ja, ook dat is goed voor de gezondheid. Je creëert je eigen warmte, want spieren die werken geven warmte af aan het hele lichaam. De grootste spieren – dat zijn de spieren in onze dijen – creëren de meeste warmte. Denk daarom in de eerste aan wandelen, joggen, fietsen – al dan niet op een hometrainer – als middelen om weer warm te krijgen.

De moeilijkste tijd van de dag om warm te blijven, zo ervaar ik zelf, is de avond. Je lichaam wil tot rust komen, je gaat als vanzelf minder bewegen … en je krijgt het koud. Een dekentje kan even helpen, maar ik voel bij mezelf toch een zekere drang om vroeger dan anders te gaan slapen. Ik voel dan een verlangen naar mijn warme bed. Hoef ik het je nog te vertellen dat ook ‘vroeger naar bed’ gezondheidsvoordelen met zich meebrengt. Door minder lang aan allerlei schermpjes gekluisterd te zitten, creëer je als vanzelf een betere nachtrust. Dubbel goed dus, net zoals dat extra bewegen: je krijgt het lekker warm en je gunt je lichaam voldoende slaap.

Wat echt ziek kan maken …

Wat in deze hele crisis echt ziekmakend is, is niet dat we het moeten doen met een graadje minder. Echt ziekmakend is integendeel de angst voor het tekort. De voorbije jaren werden we opgezadeld met angst voor ziek worden. Bovenop die angst komt nu de angst om financieel tekort te komen. Die dure energie zal immers doorwegen op onze koopkracht. Je hoort zowat dagelijks berichten uit de politieke wereld om die koopkracht kost wat kost te kunnen garanderen. En ondertussen worden we dagelijks gevoed met berichten die de angst voor een tekort uitlokken en in stand houden.

Ik weet wat het met je doet, als je voortdurend moet rekenen en tellen om toch maar genoeg geld te hebben om het einde van de maand te halen. Je wordt er letterlijk ziek van, je gaat er aan onderdoor. Voor die mensen die door de energiecrisis in een situatie belanden waarin ze geen spaarcenten meer hebben en waarin ze maand na maand moeten puzzelen om de eindjes aan elkaar te knopen, vind ik het dan ook nodig dat ze een basis aan energie krijgen aan een goedkoop tarief. Aan alle anderen zou ik echter willen vragen: laten we het met z’n allen met wat minder doen. We zullen er zelf wel bij varen en onze aarde zal er wel bij varen, want als we verder doen zoals we bezig waren, dan stevenen we af op het failliet van onze aarde zelf!

Dat laatste vraagt van ons een ommekeer in onze gedachten. Immers, ken je het verschil tussen een hongerstaking en een vrijwillige vastenperiode omwille van de gezondheid? In hoeveelheid voedsel is er geen, het verschil in resultaat is echter hemelsbreed: aan een hongerstaking ga je dood, van een vrijwillige vasten krijg je een hernieuwde gezondheid. Zo is het wellicht ook met onze materiele situatie: van een angst voor tekort ga je dood, van een creatief zoeken naar hoe het anders kan, ga je léven, en dat laatste wens ik jullie allen toe!

 

Dit artikel maakt deel uit van GEZONDHEID-WIJZER door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg. Wil jij ook tweewekelijks de GEZONDHEID-WIJZER in je mailbox krijgen, vul dan onderstaand formulier in.

Handen die een rug masseren

Een massage? Dat doet deugd!

by Leave a comment

Of een massage deugd doet? Zeker weten, ik spreek uit ervaring, van twee kanten zelfs. Ik geniet af en toe een deugddoende massage en ik geef ook massages. Een massage werkt helend, en ze doet dat op verschillende manieren. Er is eenvoudigweg het fysieke contact, het lichaam komt in een modus van ontspanning en bij diepere massage wordt zelfs pijn weggewerkt. Het allerlaatste beeld in onze lessen dieptemassage was een paar handen, met daaronder het opschrift: ‘Je hebt gouden handen, maar je weet het nog niet!’ Deze wijze woorden blijken maar al te waar …

Fysiek contact dat heelt

We leven in een tijd waarin fysiek contact de stempel krijgt gevaarlijk te zijn. Een knuffel of een zoen mogen niet meer, een handdruk is vervangen door een elleboogje. We raken elkaar nog amper aan, en dat missen we. Ach, misschien zijn we ons daar niet van bewust, maar ons lichaam mist wel die fysieke verbinding met anderen.

Uit medische experimenten met aapjes bleek dat baby-aapjes die gevoed werden door een mama-aap veel beter groeiden dan baby-aapjes die gevoed werden door een robot-aap. De voeding die ze kregen was exact dezelfde, het contact was echter van een andere aard. En juist dat ene verschil bleek van het allergrootste belang voor de verdere ontwikkeling van deze baby-aapjes. Ook bij couveusekindjes kwam men tot dezelfde conclusie. Die kindjes kregen in vroegere tijden alle zorgen die ze nodig hadden, behalve misschien voldoende fysieke aanraking. En wat bleek, ze deden het niet zo wel. Alleen op die ene afdeling deden ze het beter. Daar werkte een nachtverpleegster die het niet kon laten om de huilende kindjes aan te raken, telkens weer. En juist die kindjes deden het wonderwel goed.

Je hoeft er dan ook niet raar van op te kijken dat in deze tijden van contactarmoede meer mensen onderuit gaan aan zowel fysieke als psychische klachten. Onze huid voelt immers hoe eenzaam we wel zijn, en die eenzaamheid heeft een negatief effect op onze gezondheid. Weer knuffelen en handen geven … en een massage nu en dan kunnen onze gezondheid weer op peil brengen en zelfs beter maken.

Een massage brengt ontspanning

Massage gaat natuurlijk nog wel een stapje verder dan alleen maar dat fysieke contact. Doorheen ons dagelijks leven bouwen wij spanning op. Een zekere spanning – ook spiertonus genoemd – hebben we nodig. Zonder die spanning zouden wij als een pudding in elkaar zakken. We zouden ons hoofd niet rechtop kunnen houden, we zouden op onze benen niet kunnen staan, we zouden onze handen niet kunnen gebruiken omdat onze armen slap langs ons lijf zouden hangen. Als ons leven in balans is, dan hebben wij als we wakker zijn voldoende spiertonus om alle dagelijkse dingen te kunnen doen en als we slapen ontspant ons lichaam zich grotendeels, zodat we ‘s morgens vitaal terug wakker worden.

Wij, drukke moderne Westerse mensen, bouwen echter overdag meer spanning op dan we ‘s nacht weer kwijt kunnen raken. Misschien zitten we te veel gekluisterd aan een computerscherm en bouwen we spanning op in nek en armen en onderrug. Of misschien zijn we vaak op de baan en verkrampen onze benen in een voortdurende houding van gas geven en remmen. Of nog anders voeren we tijdens onze job steeds dezelfde beweging uit, waardoor bepaalde spieren onder te veel spanning komen te staan. Zonder dat we ons daar bewust van zijn, stapelt al die spanning zich in onze spieren op. In een goede massage (die dieper gaat en meer dan alleen maar je huid beroert) wordt die spanning weer losgemaakt. Het is dan ook heel goed mogelijk dat je na een massage enerzijds de energie weer voelt stromen en anderzijds je loom voelt en bijna in slaap valt. Moet het nog gezegd dat die diepe ontspanning je gezondheid op een hoger peil brengt?

Dieptemassage doet pijn verdwijnen

Veel mensen negeren die signalen van spanning in het lichaam. Ze doen maar door, tot de spanning zo intens wordt dat er pijn ontstaat, eerst af en toe en tenslotte continu. Die pijn toont zich dan in de nek of in de onderrug of misschien wel in gewrichten of in sommige pezen. Zelfs spanningshoofdpijn is een gevolg van te veel spanning en te weinig ontspanning. Meestal grijpen mensen dan naar pijnstillers … die natuurlijk niet echt helpen. Eens de pijnstiller uitgewerkt, is de pijn daar terug. De oorzaak van de pijn – die te grote spierspanning – is immers niet weg. Vervolgens, als die pijn blijft duren, gaan mensen naar de dokter. In het beste geval herkent de dokter spierspanning als oorzaak van de pijn. Wellicht verwijst hij je dan door naar een kinesist. Bij de meeste kinesisten krijg je een paar oefening, die echter op het einde van de rit niet echt helpen. Je pijn blijft de kop opsteken.

Wij, gezondheidsbegeleiders, maar ook kinesisten die zich net dat tikkeltje verder bekwaamd hebben, doen het anders. Wat wij doen heet ‘dieptemassage’ of ‘manuele therapie’. We masseren je overspannen spieren weer los, in een massage die niet altijd aangenaam aanvoelt. Je moet als ware door de pijn heen om je spieren weer soepel te krijgen. Achteraf voelt je lichaam vermoeid aan – alsof je een zware fysieke training achter de rug hebt. Na een paar dagen voelt je lichaam veel losser en vaak kun je zonder (of met veel minder) pijn weer verder.

Een cadeautje aan jezelf

Hoe weet ik nu of een massage aan de orde is, hoor ik je denken … Wel, laat ik je dit vertellen aan de hand van een verkeerslicht:

  • Rood betekent stop. Op deze manier kun je niet verder. Je lichaam voelt pijn, en dat is niet goed. Neem nu toch eerst contact op met je gezondheidsbegeleider (of andere verstrekker van diepe massage) en maak een afspraak. Je zult er zo blij om zijn als die pijn wat minder wordt.
  • Bij oranje mag je nog wel verder, maar het wijs om toch nu al halt te houden. Je lichaam voelt immers – geheel of gedeeltelijk – vaak erg gespannen aan. Misschien word je zelf ‘s nachts wakker van te veel spanning. Hier kan een massage zowel verlichting brengen als erger voorkomen. Negeer je deze situatie te lang, dan ontstaat vanzelf pijn.
  • Bij groen kies je alleen voor massage omdat je dat fijn vind. Je gunt jezelf, naast voeding en kleding en andere vormen van ontspanning, ook dit pleziertje. Omdat je weet dat het goed voor je is … en omdat je ervan geniet!

 

Dit artikel maakt deel uit van GEZONDHEID-WIJZER door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg. Wil jij ook tweewekelijks de GEZONDHEID-WIJZER in je mailbox krijgen, vul dan onderstaand formulier in.

Iemand prikt bloed om de bloedsuiker te meten.

Keer Diabetes2 Om

by 2 Comments

Keer Diabetes2 Om, zoals ik het in de titel van deze blog geschreven heb, is een Nederlands programma van Voeding Leeft. Ik volg al een tijdje de berichten die zij wekelijks online brengen, en ik moet zeggen, ik ben fan van hun programma. Jammer genoeg kunnen wij, Vlamingen, nog niet aan het programma ‘Keer Diabetes2 Om’ of aan de andere programma’s van ‘Voeding Leeft’ deelnemen. Er zijn onderhandelingen gaande met diverse partijen in Vlaanderen om het programma ook voor ons beschikbaar te stellen, maar zover is het nog niet.

Ondertussen wil ik jullie alvast warm maken voor de grote pijlers waaruit dit programma bestaat. Zoals ik het zie, is het een programma dat niet alleen diabetes type 2 kan omkeren, maar – veel ruimer dan dat – ook een manier van leven die heel veel andere chronische gezondheidsklachten op afstand kan houden. In mijn schrijven van vandaag, licht ik de vier pijlers van het programma toe. Ik vertel je hoe ze op je gezondheid inwerken en hoe ze hun effect hebben op het omkeren van diabetes én van obesitas én van hart- en vaatziekten én van … (Vul zelf maar in, zowat elke chronische klacht zal beter worden, als je met dit programma aan de slag gaat).

De vier pijlers zijn:

  • Een gezond voedingspatroon
  • Regelmatig bewegen
  • Zorgen voor echte ontspanning
  • Voldoende slaap

Een gezond voedingspatroon

Als we aan diabetes denken, in de volksmond ‘suikerziekte’ genoemd, dan is de allereerste aanbeveling natuurlijk om je voeding aan te passen. Spontaan denken we aan ‘geen suiker meer eten’. En ja, daar komt het voor een groot stuk wel op neer, maar ‘geen suiker meer eten’ is toch wat complexer dan het lijkt. Er is natuurlijk suiker als in ‘snoepgoed’ en ‘taart’ en ‘dessert’, maar er is ook suiker als in ‘brood’ en ‘pasta’ en ‘koolhydraatrijke voeding’ én er is suiker als in ‘toegevoegde suikers’ in zowat alle kant-en-klare voeding.

In een eerdere blog – GEZONDHEID-WIJZER bij diabetes type 2 – schreef ik hier al uitgebreid over. Om het kort nog even samen te vatten:

  • Vermijd zichtbare suikers in je voeding.
  • Eet koolhydraat-arme maaltijden.
  • Maak je voedsel zelf klaar.
  • Kies voor natuurlijke producten.

Als je je abonneert op de nieuwsbrief van ‘Keer Diabetes2 Om’ krijg je regelmatig tips én makkelijk klaar te maken en gezonde recepten. Ik kan het je alleen maar aanraden.

Regelmatig bewegen

‘t Was te voorspellen, natuurlijk, dat ook beweging in het programma terug te vinden zou zijn. ‘t Is de logica zelve, zou je kunnen zeggen. Door gezond te eten kunnen we ervoor zorgen dat er minder suikers binnenkomen (en vooral, dat er minder suikerpieken ontstaan). Door te bewegen verbruiken we energie, en die energie komt in de eerste plaats door het verbranden van suikers in de energiecentrales in onze cellen, de mitochondriën.

Maar er is meer aan de hand. Als wij regelmatig bewegen, breken we vetten af en bouwen we spieren op. Op de weegschaal zullen we in het begin geen verandering zien, want spierweefsel weegt meer dan vetweefsel. Toch zullen we het verschil wel merken, want met de afbraak van vetweefsel en de opbouw van spierweefsel krijgen we als vanzelf een mooier figuur. Omdat spierweefsel compacter is, wordt onze omvang kleiner. We zien er slanker uit. Ook onze huid wordt zuiverder, want vetweefsel zorgt voor ontstekingen (acné, bijvoorbeeld), en spierweefsel doet dat niet. En last but not least, spierweefsel gebruikt ook als het in rust is meer energie dan vetweefsel. Als we regelmatig bewegen, zullen we zelfs in onze slaap meer energie en dus meer suikers verbruiken dan als we dat niet doen. Ik veronderstel dat dit alles voldoende reden is om op te staan uit die luie zetel en dan toch maar in beweging te komen.

Alleen, dat laatste blijkt niet altijd het geval. Vaak hebben we een extra zetje nodig om het toch maar te doen. Daarom een paar tips die het je makkelijker kunnen maken:

  • Voeg kleine beweegmomentjes toe:
    • Doe je bureauwerk, sta dan regelmatig even recht.
    • Kijk je TV, leg de zapper dan bij de TV in plaats van naast je op de bank. Het verplicht je om recht te staan als je van zender wil veranderen.
    • Parkeer je auto net een beetje verder weg van waar je moet zijn, zodat je telkens een stukje te voet moet doen.
    • Ben je aan het opruimen, breng de dingen dan direct naar de plek waar ze thuishoren. Vaak moet je daar een paar stappen meer voor zetten, vb. wat vaker naar boven toe. Opgeruimd staat netjes, en het geeft je ook ‘bewegingswinst’.
  • Maak er een gewoonte van. Plan dagelijks een kort bewegingsmoment in je agenda in, en hou je daar ook aan. Eens iets een gewoonte is, lukt het je veel makkelijker om het vol te houden.
  • Kies vanzelfsprekend een vorm van beweging die jij graag doet. Voor mij is dat wandelen, voor een ander kan het fietsen zijn of zwemmen of fitness. Wat je graag doet, blijf je wellicht makkelijker doen.
  • Spreek af met iemand om samen te bewegen. Als jij dan eens geen zin heb, doe het wellicht toch om die ander niet teleur te stellen.

Zorgen voor echte ontspanning

Minder voorspelbaar is ‘ontspanning’ in het rijtje van manieren om diabetes op afstand te houden. De verklaring hiervoor moeten we zoeken in ons stressmechanisme. Als je weet wat stress met je doet, dan begrijp je hoe onze vormen van chronische stress diabetes kunnen veroorzaken. Daarom dus eerst wat over stress …

Dat wij stress kunnen krijgen, heeft ons van uitsterven behoed. Zonder de mogelijkheid om stress te ervaren, was de mensheid al in oeroude tijden van het toneel verdwenen. Stress is in wezen een levensreddend mechanisme. Telkens we in een gevaarlijke situatie terechtkomen – denk maar aan die wilde dieren in de oertijd – maakt een stressreactie ons in staat om te vechten of te vluchten. Eén van de dingen die daarbij in ons lichaam gebeurt, is dat cortisol ervoor zorgt dat er meer suiker in het bloed terecht komt, zodat er energie beschikbaar komt om in actie te komen. Alleen, dat mechanisme komt nog steeds in actie, ook als wij werkdruk ervaren of in de file staan of als de kinderen vervelend doen. Veel van de stress die we op die manier ervaren, leidt niet tot extra beweging. De vrijgekomen suiker blijft verhoogd in ons bloed aanwezig … en de weg naar diabetes ligt open.

In het kopje boven deze paragraaf spreek ik van ‘echte’ ontspanning. Vaak noemen wij TV kijken of computerspelletjes spelen of smartphonegebruik ontspanning. Voor ons brein is het dat echter niet. Ons brein kan geen onderscheid maken tussen de spanning in een film, de negatieve berichtgeving in het nieuws, de drang om een computerspelletje te winnen, de vele informatie die we digitaal tot ons nemen enerzijds en echt gevaar anderzijds. Wat wij ontspanning noemen, ervaart ons lichaam vaak als extra stress. Echte ontspanning verkrijgen uit heel andere zaken:

  • Een boek lezen, een puzzel maken, … want dat brengt ons in een trager tempo. Ontspanning volgt vanzelf.
  • Huishoudelijk werk, tuinieren, … want bij dit soort klussen kan ons brein de indrukken van de voorbije dag verwerken.
  • Opgaan in een hobby, want daarbij leven we helemaal in het nu. We maken ons geen zorgen over wat was of over wat zou kunnen komen.
  • Dagdromen, mediteren, yoga of andere technieken om dichter bij onze kern te komen. Juist daar leren we zien wat echt belangrijk voor ons is en waar we ons gewoon minder druk over hoeven te maken.
  • Fysieke ontspanning, door beweging of door massage, want lichaam en geest staan wel degelijk met elkaar in verbinding.

Voldoende slaap

Misschien kijk je ook naar deze pijler met iets van verwondering. Wat heeft slaap in godsnaam met je bloedsuikerspiegel van doen? Toch is het niet zo vreemd. In de slaap vinden immers alle herstelprocessen in je lichaam plaats. Dat gaat over fysieke herstelprocessen, maar ook over emotionele en mentale herstelprocessen. Het is al langer geweten dat je in je dromen onverwerkte indrukken van de dag een plaatsje weet te geven. Bij een tekort aan slaap blijft als het ware je stressmodus gewoon aan, en dat heeft, zoals we hierboven aangaven, een negatieve invloed op je bloedsuikerspiegel.

Voldoende slaap, dat begint al met goed kunnen inslapen. Oude wijsheden geven aan dat de uren voor twaalf uur dubbel tellen. Het is inderdaad goed om de dag de dag te laten zijn, en de nacht de nacht. In vroegere tijden was het daglicht daar de indicator voor. Als het te donker werd om nog veel te kunnen doen, ging je gewoon slapen. Dat betekent ook dat we in de winter meer sliepen dan in de zomer. Hoe meer wij ons inpassen in dat natuurlijke dag- en nachtritme, hoe gezonder dat voor ons is.

Vervolgens is het doorslapen aan de orde. Mensen met slaapapneu worden vele keren wakker, vaak zonder dat ze het zelf beseffen. En wie overdag te druk bezig blijft en geen tijd inbouwt om tot rust te komen, wordt vaak na de eerste slaap wakker met een kop vol gedachten die niet stil te krijgen zijn. Ook daar gaat gezondheid verloren. Mensen die op deze manier slaapgebrek leiden, krijgen er makkelijk hardnekkige kilo’s bij en ook diabetes ligt op de loer.

Er valt dus heel wat gezondheidswinst te halen door in te zetten op voldoende slaap. Dat kan:

  • Door op tijd te gaan slapen.
  • Door een avondritueel in te bouwen, waarbij schermpjes uit gaan en het licht gedimd wordt, zodat je melatonine – dat is het slaaphormoon – gaat aanmaken.
  • Door niet te laat op de avond nog te eten. Een volle maag houdt je immers wakker, en de suikers die uit die late maaltijd nog vrijkomen, geven je nieuwe energie. Spreekt vanzelf dat je dan niet kunt slapen.
  • Door in te zetten op wat echt ontspant, want opgebouwde spanning maakt je te vroeg alweer wakker.

Een leefstijlprogramma

Keer Diabetes2 Om is een leefstijlprogramma, het behoort tot de leefstijlgeneeskunde. Ik geloof er alvast in dat er toekomst zit in die leefstijlgeneeskunde. Het vraagt van ons dat we bereid zijn om onze leefstijl aan te passen om onze gezondheid te behouden en zelfs om verloren gegane gezondheid opnieuw te verwerven. Als het gaat om de vele chronische ziektes van onze tijd, lijkt leefstijlgeneeskunde mij de enige weg. Laten we dus hopen dat programma’s als Keer Diabetes2 Om binnenkort ook in Vlaanderen mogelijk zullen zijn. Tot het zover is – en ook daarna nog, wellicht – kun je bij ons, gezondheidsbegeleiders terecht. Wij zijn immers geschoold in het versterken van je gezondheid op al deze manieren.

 

Dit artikel maakt deel uit van GEZONDHEID-WIJZER door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg. Wil jij ook tweewekelijks de GEZONDHEID-WIJZER in je mailbox krijgen, vul dan onderstaand formulier in.

Twee vrouwen nemen elkaar vast bij de handen.

Over wat fysiek contact met je doet

by 4 Comments

In mijn blog ‘Geef je gezondheid een zetje!‘ vertelde ik je vorige keer al dat ik momenteel stage loop als onderdeel van mijn opleiding tot gezondheidsbegeleider. Ik volgde vier jaar lang op donderdag les aan De Levensschool, en nu voltooi ik die opleiding met een paar stages en straks ook nog door het schrijven van een eindwerk. Die beruchte laatste loodjes, weet je wel … Maar goed, ook die horen erbij.

Eind november en begin december liep ik, samen met een paar medestudenten, stage bij mensen met een beperking. En op dit moment doe ik mijn laatste stage-uurtjes in een woonzorgcentrum, waar ik werk met mensen met dementie. In beide stages gebruikte ik aanraking, fysiek contact. Tijdens de opleiding kregen wij vorming in voetreflexologie en dieptemassage, en die kennis zette ik in praktijk tijdens deze stages. Onze mensen met beperkingen gaven ons de volgende feedback: ‘Zalig!’ en ‘Van mij mag je dit elke week wel doen!’ en ‘Hé (zucht), ik voel me wel 20 kg lichter!’ Na afloop van de stage klonk een unaniem: ‘Dit is voor herhaling vatbaar!’

Mensen met dementie geven je natuurlijk niet dat soort feedback. Daar gaat het om veel subtielere signalen: een glimlach als je iemand over de rug wrijft, een stevige handdruk als je een hand vastneemt voor een lichte massage, een vrouw die de rug recht zodat je nog maar eens over haar hele rug zou kunnen wrijven. En dan toch ook weer woorden: ‘Mijn handen en mijn voeten zullen blij zijn, ze hebben anders altijd zoveel pijn.’

Fysiek contact heelt

Wij, mensen, zijn fysieke wezen. Zonder ons fysieke lichaam kunnen wij in deze wereld niet leven. Ons lichaam, met zijn mogelijkheden en met zijn beperkingen, maakt deel uit van wie wij zijn. We zijn fysieke wezens … en daarom is fysiek contact belangrijk voor ons welzijn, voor onze gezondheid, voor onze groei en onze ontwikkeling.

Bij fysiek contact komt oxytocine vrij, een stofje uit de hersenen dat ook wel eens het ‘knuffelhormoon’ genoemd wordt. Het zorgt voor een gelukzalig gevoel, voor verbinding, voor sociale cohesie en altruïsme. Het zorgt ook voor vermindering van pijnklachten, voor reductie van stress, voor terugdringen van angst. Ontneem mensen kans tot fysiek contact en ze sterven een langzame dood: door eenzaamheid, door depressie, door stress, door fysieke pijn, door ‘geen zin meer om te leven’.

In onze huidige maatschappij van ‘anderhalve meter afstand’ en van ‘een elleboogje’ in plaats van een handdruk komt onze huidhonger steeds scherper naar boven. Mensen hunkeren naar fysiek contact met elkaar, maar omwille van de angst om ziekte over te dragen, durven ze elkaar niet meer aanraken. Daarom worden vandaag meer mensen psychisch ziek, daarom voelen meer mensen zich niet goed in hun vel, daarom zie je meer agressie en geweld en zelfdoding.

Gun jezelf weer fysiek contact

Als ik je – in deze tijd van het jaar – één ding toewensen mag, dan is het wel dit: ‘Gun jezelf weer fysiek contact!’ Het is goed voor zoveel dingen:

  • Je wordt er gelukkiger van, echt waar. Daar zorgt oxytocine wel voor!
  • Fysiek contact vermindert pijn, alleen al door de aanraking. Denk maar aan het kusje op de zere knie van een kind dat gevallen is. Bij (diepte)massage gaat dat proces nog een beetje verder. Niet alleen de huid wordt beroerd, ook de spieren worden in dat proces meegenomen. De ontspanning die daaruit ontstaat, maakt dat de pijn voor langere tijd verdwijnt.
  • Je wisselt bacteriën en virussen en god-weet-wat-nog-allemaal met elkaar uit, … en dat is goed. Om je immuunsysteem alert te houden, is het van belang dat je telkens weer met al die dingen in contact komt. Op die manier krijgt je immuunsysteem een levenslange training, en het is zoals met zovele dingen: Wat je traint, blijft sterk. Wat je niet meer traint, verzwakt langzaamaan, tot het helemaal niet meer werkzaam is.
  • Je maakt verbinding die je op geen enkele andere manier kunt maken. Een huid-op-huid-contact creëert herinneringen die je nooit vergeet. De warmte van huid op huid, die je als baby hebt ervaren, spreekt nog als je diep-dementerend niemand nog herkent. Wat je brein vergeten is, herinnert je huid zich nog: het contact met de ander is belangrijk.
  • Je wordt een ge-heel-de mens. Je wordt weer heel, als je dat fysieke lichaam van jou geeft wat het nodig heeft: gezonde voeding, de nodige beweging … én het fysieke contact met anderen. Zonder dat contact ben je maar half … en dus ook altijd een beetje ziek!

 

Dit artikel maakt deel uit van GEZONDHEID-WIJZER door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg. Wil jij ook tweewekelijks de GEZONDHEID-WIJZER in je mailbox krijgen, vul dan onderstaand formulier in.

Foto's over gezondheid: gezonde voeding, een kind dat mediteert, een kopje kruidenthee, halters en een loopschoen.

Geef je gezondheid een zetje!

by 2 Comments

Gezondheidsdagen voor mensen met een beperking

Zoals je misschien al wist – of nog niet, dat maakt helemaal niet uit – werk ik in een voorziening voor mensen met visuele en andere beperkingen. Tijdens mijn opleiding al merkte ik hoe nieuwsgierig onze mensen waren naar de opleiding tot gezondheidsbegeleider die ik volgde. Op donderdag had ik les … en op vrijdag moest ik vertellen, week na week. En nu leidt dit alles tot een stageproject onder de titel ‘Geef je gezondheid een zetje!’

Samen met een paar medestudenten dompelen we onze cliënten de komende twee weken onder in de leefwereld van de natuurlijke gezondheidszorg. We hebben het over ons ‘lijf’ als bron van vreugde én als bron van pijn en ongemakken. We wagen ons aan een bewegingssessie, aan ademhalingsoefeningen. We hebben het over stress en over de vermindering daarvan, door bijvoorbeeld relaxatieoefeningen. We gaan op zoek naar lekkere, maar gezonde hapjes, helemaal oké, ook voor diabetici. We bieden ze ook een voetreflex en een massage aan, en als het weer het toelaat, gaan we ook voor een stiltewandeling.

Kortom, er is naar ieders goesting wel iets. En ondertussen brengen we gezondheid ter sprake op een heel eenvoudige manier. We doen het op een actieve manier, en hopen zo dat er toch één en ander zal blijven hangen. Want gezondheid, dat komt niet in een keer, maar in vele kleine beetjes …

Kleine dingen maken het verschil

Nee, als het over gezondheid gaat, dan hebben we het niet over een radicale keuze. We hebben het niet over een eenmalig ‘ja’ of een eenmalig ‘nee’, maar over telkens opnieuw een beetje meer richting gezondheid evolueren. Het zijn de vele kleine stapjes in de goede richting, die een verschil kunnen maken. En, goed nieuws, het begint voor ieder van ons op de plek waar we nu staan.

  • Heb je pijnklachten, denk dan aan bewegingsoefeningen of ontspanningsoefeningen. Overweeg een dieptemassage om verkrampte spieren los te laten maken.
  • Neig je naar overgewicht, obesitas of diabetes, denk dan eerst en vooral aan natuurlijke voeding. Vermijd fabrieksvoedsel met allerlei additieven. Eet wat minder en vooral ook wat minder vaak. Ook beweging en een goede nachtrust kunnen je helpen.
  • Heb je last van angst, van depressiviteit, van onbehagen? Voel dan eerst en vooral wat er te voelen valt, en accepteer dat. Maak regelmatig tijd om bij jezelf te verwijlen, om dieper te leren zien wat er hapert. En als het duidelijk wordt, gun dan jezelf wat nodig is om het tij te keren.
  • En dan is er stress, dé draak van onze dagen. Bij stress helpt in de eerste plaats beweging: ga stevig stappen of joggen, of sla je stress eruit tegen een boksbal. Denk pas in tweede instantie aan elementen van ontspanning: een warme douche, een rustmoment met wat zachte muziek, mindfulness of yoga. Stress bereidt ons immers voor om te vechten of te vluchten, en zolang die energie in ons lijf aanwezig blijft, lukt ontspannen niet.

En zo kan ik nog wel een tijdje verder gaan. Eigenlijk is het zo dat er voor ieder van ons een weg naar meer gezondheid bestaat. Als ik daarover nadenk, dan zie ik voor me een doos vol bolletjes wol. Er is nogal wat gerommeld in die doos, en de draadjes van die vele bolletjes wol zijn één nestel geworden. Verloren gezondheid herwinnen lijkt een beetje op het weer uit elkaar halen van die nestel met die vele draadjes wol. Trek je aan het ene draadje, dan bewegen de andere draadjes mee. Gaandeweg wordt duidelijker welke aspecten in jouw geval allemaal meespelen. Je begint te werken aan gezondheid op één vlak, en na verloop van tijd merk je dat er ook werk aan de winkel is op andere vlakken. Stapje voor stapje – of draadje voor draadje – werk je toe naar een betere gezondheid.

Eén ding nog wil ik je vertellen. Wacht met het genieten van je verworven gezondheid niet tot helemaal op het eind. Geniet van elke stap die je zet, van elk aspect van je wezen dat om aandacht vraagt. Het genieten van de reis zorgt ervoor dat je blijft gaan, want gezondheid is nooit af, de reis is nooit helemaal voorbij.

 

Dit artikel maakt deel uit van GEZONDHEID-WIJZER door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg. Wil jij ook tweewekelijks de GEZONDHEID-WIJZER in je mailbox krijgen, vul dan onderstaand formulier in.

 

Een kleine jongen verschuilt zich in de zetel, tussen de kussens.

Niet corona, maar angst verhindert ons te léven!

by Leave a comment

Hopla, daar gaan we weer … want ja, de coronacijfers, ook die stijgen weer! (Dat was te verwachten, het najaar en de winter zijn immers traditioneel het seizoen waarin klachten aan de luchtwegen, zoals verkoudheden en griep … en dus ook corona, sterker op de voorgrond treden.) En dus worden nieuwe coronamaatregelen aangekondigd, de coronapas, deze keer. De druk op niet-gevaccineerde medeburgers wordt nog maar eens opgevoerd, en dat ondanks het feit dat er geen vaccinatieplicht is voor dit experimentele medicijn. Alsof die paar procenten niet-gevaccineerde mensen schuldig zijn aan die stijgende cijfers …

De cijfers?!? Ach, ze bedragen niet eens een kwart van de cijfers van exact een jaar geleden, en toch blijven wij bang: bang voor besmetting, bang om ziek te worden, bang om te sterven … Ja, daar wringt voor mij het schoentje: we zijn en we blijven bang! En het is die angst – en niet corona! – die ons verhindert om te leven. Wat wij nu nodig hebben, is niet de schijnveiligheid van een ‘corona-safe-ticket’ en een ‘coronapas’. Wie immers gevaccineerd is, kan wel nog besmet raken en zelfs – zo blijkt – ook nog ziek worden, en dus als vanzelf ook anderen besmetten en ziek maken. Wie gevaccineerd is, beschermt wel zichzelf tegen al te ernstig ziek worden. Je loopt als het ware minder kans om in het ziekenhuis te belanden, en dat zou voldoende moeten zijn.

Al sinds het begin van deze pandemie zie ik het echter gebeuren hoe de angst mensen in zijn greep houdt. De voortdurend herhaalde cijfers, het beeld van mensen met mondmaskers, overal waarschuwingsborden om toch maar afstand te houden en je handen te ontsmetten, al die dingen voegen telkens een nieuwe portie angst toe aan onze toch al overvolle bordjes. Elkaar een hand geven, durven we niet meer, laat staan een knuffel of een zoen. Nog steeds leeft bij velen het idee dat we onze mensen in instellingen het beste beschermen door ze zo goed als mogelijk van de buitenwereld af te sluiten, alsof ‘niet ziek worden’ zoveel beter is dan die gedwongen eenzaamheid.

Ikzelf zou een andere koers willen varen …

Ik zou willen dat we met z’n allen weer leerden dat oud worden en ziek zijn en sterven bij het leven horen. Willen we voluit léven, dan moeten we risico’s durven lopen. In de bijbel staat het zo geschreven:

Wie van jullie kan met al zijn zorgen één el toevoegen aan zijn leven? (Mt. 6,27)

Als onze tijd gekomen is om dit leven te verlaten, dan zal dat gebeuren, of wij dat nu willen of niet. Het enige wat wij kunnen doen, is ervoor zorgen dat ons leven voor die tijd de moeite waard is geweest. En dus, ja, ik kies ervoor om me te engageren voor mijn medemens, ook al moet ik hem daarvoor nabij komen. Ja, ik kies ervoor om het risico te lopen ziek te worden, als het tegendeel mij zou belemmeren in mijn enthousiasme. En ja, ik vertrouw erop dat het Léven zelf mij de juiste weg wijst, van mijn geboorte af – door deze moeilijke tijden heen – tot ik uiteindelijk sterven moet. Ik besef dat, als ik wil léven, ik de dood in de ogen moet durven zien. Ik ben klein, ik ben zwak, ik ben eindig … en toch maak ik met mijn leven – als ik het aandurf, tenminste – een verschil. Als ik het aandurf, dan is het zoals Bram Vermeulen het zingt:

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen
…
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg kan gaan.

 

Dit artikel maakt deel uit van GEZONDHEID-WIJZER door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg. Wil jij ook tweewekelijks de GEZONDHEID-WIJZER in je mailbox krijgen, vul dan onderstaand formulier in. 

Een wolf in actie

Een babbel over stress …

by Leave a comment

Stress, ooit een levensreddend mechanisme …

Ik doe een straffe uitspraak: ‘Zonder stress zou de mensheid al lang geleden uitgestorven zijn!’ Misschien geloof je me niet, als ik zeg dat een gezonde dosis stress van levensbelang is. Zonder dat aangeboren stressmechanisme in ons, zouden wij onvoldoende alert reageren bij gevaar, en dat zou ons al gauw het leven kosten. Denk maar aan die oermens, die oog in oog kwam te staan met een gevaarlijk dier. Drie mogelijke reacties had die mens: Fight, flight or freeze! – Vecht, vlucht, of sta stokstijf stil!

Op dat eigenste moment komt een cascade aan stressreacties in het lichaam tot stand. Alles wat nodig is om uit de benarde situatie weg te komen, krijgt een boost. Al wat niet nodig is, wordt op een laag pitje gezet. Je hart gaat sneller slaan, je ademt vlugger, want er moet extra zuurstof naar je spieren toe. Je gaat meer gefocust kijken, je hoort scherper, je ruikt meer, … Je bent helemaal in het hier en nu aanwezig. Je hersenen geven een signaal aan je bijnieren, en adrenaline en cortisol worden vrijgemaakt. Je bloedsuikerspiegel stijgt, zo heb je energie voorhanden om te vechten of te vluchten. Je spijsvertering en je drang tot voortplanten komen op een laag pitje te staan. Het bloed trekt weg uit je huid, waardoor je ongevoeliger wordt voor pijn en je bij een kleine kwetsuur minder gaat bloeden. Je immuunsysteem krijgt minder energie, je moet nu eerst overleven, en dat vraagt alles wat je lichaam geven kan.

Immers, in dat ene moment komt het erop aan dat ik vol energie ben om te vechten of om hard weg te lopen. Stress geeft me net dat beetje extra waardoor ik mezelf overstijg. Op die manier maak ik het meeste kans om te overleven in moeilijke omstandigheden.

… en nu een ziekmaker van jewelste!

Als wij nu het woord ‘stress’ in de mond nemen, dan denken wij echter veeleer aan iets wat ons ziek maakt. En op vandaag is dat wellicht ook zo. Dat komt omdat het stressmechanisme ook in gang schiet als dat strikt gezien niet zou hoeven. Vroeger waren dit de stressoren:

  • gevaar, bijvoorbeeld als je oog in oog stond met een roofdier, of bij brand of overstroming of een aardbeving
  • honger en dorst
  • een te koude of te warme omgeving

Nu zijn de stressoren van een heel andere aard:

  • een deadline die je moet halen, vaak keer op keer
  • de dagelijkse files, met bijbehorende verkeersagressie
  • zoveel negatieve nieuwsberichten die uur na uur op ons afkomen
  • de baas of de collega’s die op je systeem werken
  • spanningen thuis, die er het afgelopen anderhalve jaar beslist niet beter op geworden zijn
  • …

Die continue stroom van stress maakt ons ziek, en wel om twee redenen. Een eerste reden is dat de stress op onze dagen maar blijft duren. Voor velen is de dag een aaneenschakeling van stressfactoren: Haastig opstaan en ontbijten, want je moet op tijd vertrekken, wil je op tijd op het werk arriveren. En hopelijk duurt die file vandaag niet al te lang of heeft de trein niet al te veel vertraging. Want op het werk moeten deadlines gehaald worden. En zo gaat het maar door, de hele dag lang, en dat week in week uit, jaar in jaar uit.

Een tweede reden waardoor wij ziek worden door stress, is dat onze reactie op stressors geen ontlading biedt. Eigenlijk hoort als antwoord op een stressvolle situatie altijd een moment van beweging. Vechten of vluchten zijn daar schitterende voorbeelden van. Maar zeg nu zelf, je kunt toch niet op je leidinggevende gaan slaan omdat hij jou een deadline geeft. En het is niet echt een oplossing om uit de file weg te komen door dan maar zelf te gaan lopen. In elke stresssituatie wordt energie in ons opgebouwd, die wij niet kwijt raken. Gevolgen zijn: hart- en vaatziekten, een te hoge bloedsuikerspiegel en dus diabetes, slapeloze nachten omdat we niet meer tot rust komen en vervolgens ook klachten van depressieve aard, spijsverteringsproblemen, een verminderde vruchtbaarheid, …

Wat dan te doen?!?

Ook hier kunnen we op twee fronten werken:

  • stress vermijden waar mogelijk:
    • als de week al stressvol is, vrijwaar dan het weekend minstens een beetje
    • geef minder aandacht aan negatieve berichtgeving, kijk of luister wat minder naar het nieuws, bijvoorbeeld
    • moet je thuiswerken, wees dan eerlijk met jezelf, durf een eind te maken aan je dagtaak
    • wees niet voortdurend bereikbaar, durf die GSM al eens achter te laten
  • opgebouwde spanning bewust leren loslaten:
    • bouw regelmatige beweging in je dag in, in het klein (je even uitrekken aan de computer, naar het toilet, iets te drinken gaan halen, …) en in het groot (een dagelijkse wandeling, joggen, dansen, zwemmen, tuinieren, …)
    • leer een relaxatietechniek en gebruik die regelmatig: yoga, mindfulness, bodyscan, bewust ademhalen, relaxatieoefeningen
    • zoek een vertrouwenspersoon, met wie je kunt praten over wat jou stress geeft, iemand die over je schouder meekijkt en jou aanwijst wat je zou kunnen doen om de stress in je leven beter te kunnen hanteren
    • kies voor massage om opgebouwde spanning weg te werken, of laat je lichaam weer in balans brengen met voetreflexologie
    • en dan zijn er natuurlijk ook nog Bachbloesems, voedingssupplementen en kruidenpreparaten die verlichting kunnen brengen

Heb je last van stressklachten, weet dan dat je bij mij of bij één van mijn collega’s gezondheidsbegeleiders terecht kunt voor dit soort ondersteuning.

 

Dit artikel maakt deel uit van GEZONDHEID-WIJZER door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg. Wil jij ook tweewekelijks de GEZONDHEID-WIJZER in je mailbox krijgen, vul dan onderstaand formulier in.

Wachten op meer versoepelingen? Of beter op naar een mindshift?!?

by 3 Comments

Hét woord van de dag? Versoepelingen …

Want ja, de terrassen mogen weer open … tot tien uur ‘s avonds én maximum met vier aan een tafeltje en met anderhalve meter tussen de verschillende groepen. En ja, ook de nachtwinkels mogen weer volop alcohol verkopen. En zelfs jongeren van de middelbare school mogen weer voltijds les volgen … als hun school dat toestaat, tenminste.

Want zolang niet iedereen is gevaccineerd …

En zelfs als iedereen zal zijn gevaccineerd, dan nog zal niet zomaar alles weer kunnen. We gaan niet terug naar wat wij allen aanvoelen als ‘normaal’. Want er dreigen nieuwe varianten, telkens en telkens weer. Zo klinkt het op vandaag, als je onze virologen mag geloven.

Vaccinatie toch niet zomaar de oplossing?!?

Van in het begin van de coronacrisis heeft men ons ‘vaccinatie’ als dé oplossing voorgespiegeld. Stilaan echter wordt duidelijk dat de crisis met deze ene mega-vaccinatieronde niet over zal zijn. Het coronavirus muteert vlugger dan vaccinologen kunnen volgen. Een doembeeld duikt op van het telkens opnieuw moeten vaccineren van de hele wereldbevolking, om het half jaar of zelfs om de drie à vier maanden. En dan te zien hoeveel moeite het al kost om iedereen een eerste keer te laten vaccineren.

Dat doet vragen rijzen. Is zo’n algemene vaccinatie, ook van mensen die amper kans lopen om ernstig ziek te worden, dan wel de oplossing? En wat als zelfs met zo’n kort op de bal spelende cyclus van vaccinaties het coronavirus ons toch telkens weer te vlug af is? Zijn we dan gedoemd om voor de rest van onze dagen afstand te blijven bewaren? Behoren mondkapjes van nu af tot onze standaard uitrusting? Mogen knuffels dan nooit meer tussen grootouders en kleinkinderen? En een goeie bekende een hand of een zoen geven, zal ook dat definitief uit onze gewoontes verdwijnen?

Weet je, in zo’n kille en afstandelijke wereld wil ik eigenlijk niet leven. Ook ik, alleenstaande, heb menselijke warmte nodig om gezond te blijven. Ik wil het gezicht van mensen kunnen zien, en ik wil dat zij ook de glimlach op mijn gezicht kunnen zien. Ik wil een hand en een knuffel en een zoen kunnen geven. Ik wil van dichtbij kunnen praten met mensen, zonder bang te moeten zijn dat ik ze ziek zou kunnen maken.

Gek, hé, dat ik nu zo denk. Anderhalf jaar geleden zou je maar wat raar hebben opgekeken als ik je dit had geschreven. Vandaag lijkt het alsof die eens zo vanzelfsprekende gewoontes definitief uit onze omgangsvormen geschrapt moeten worden. Wat overblijft is een kille, donkere manier van samenleven.

Op naar een mindshift, een andere manier van denken …

Mij lijkt er maar één oplossing, maar die vraagt een mindshift. We zullen onze hele manier van denken rondom dat coronavirus moeten ombuigen. Sterker nog, we zullen onze hele manier van denken rondom elke bacterie en elk virus moeten ombuigen. Doen we dat niet, dan zal het hele scenario van de huidige pandemie zich herhalen, telkens en telkens weer.

Een mindshift dus …

Als we nu eens niet meer probeerden om ons van buitenaf af te schermen van alles wat ons zou kunnen belagen. Laat ze maar komen, die bacteriën en die virussen en al die anderen ‘beestjes’ ergens daar buiten. Geen afstand meer, geen mondkapjes en geen voortdurende ontsmetting van de handen. Als ik dat zo zeg, dan lijkt dat ongelooflijk gevaarlijk. Dat kunnen we dus niet zomaar doen. Eerst moeten we …

Ja, wat?!?

Wat zouden we kunnen doen om dit mogelijk te maken? Wel, juist daar zit die andere manier van denken. Als we nu eens alles deden wat we konden om onszelf weerbaarder te maken: gezonde voeding met vele vitamines en mineralen, het eten ook van planten en kruiden met hun vele fytonutriënten, een gezonde dosis zon omwille van de vitamine D (die – zo hebben andere wetenschappers dan virologen ontdekt – de meesten van ons uit het ziekenhuis kan houden), voldoende ontspanning en slaap, reduceren van stress want stress ondermijnt ons immuunsysteem. Dat alles draagt ertoe bij dat we bij besmetting niet of nauwelijks ziek worden.

En het allerbelangrijkste is nog dat we de angst om ziek te worden laten vallen. We moeten weer leren vertrouwen op ons zelfgenezend vermogen. De angst, die nu in onze maatschappij hoogtij viert, haalt onze weerbaarheid onderuit. Ikzelf vertrouw erop dat mijn lichaam wijs genoeg is om mij te geven wat ik nodig heb: pijn als ik te ver gegaan ben, vermoeidheid als slaap mij zou kunnen helen, ziekte als ik weer even op mezelf terug moet plooien. Ik vertrouw er ook op dat mijn lichaam mij weer gezond zal maken als ik luister naar de signalen … én gehoorzaam!


Dit artikel maakt deel uit van GEZONDHEID-WIJZER door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg. Wil jij ook tweewekelijks de GEZONDHEID-WIJZER in je mailbox krijgen, vul dan onderstaand formulier in.

Een gezondheidsvirus verspreiden …, doe je mee?

by Leave a comment

Het coronavirus houdt ons nu exact een vol jaar in haar greep, en dat hebben we geweten. Een jaar lang hoorden we in het nieuws vooral cijfers: zoveel besmettingen, zoveel ziekenhuisopnames, zoveel overlijdens. Een jaar lang werd onze vrijheid sterk ingeperkt: mondmaskerplicht, samenscholingsverbod, avondklok, beperkte bewegingsvrijheid en noem maar op. Een jaar lang vierde de angst hoogtij: angst voor het virus, angst voor de mensen rondom – want zij zouden mij wel eens kunnen besmetten -, angst voor de gevolgen van de maatregelen – en ja, die gevolgen zullen nog lang een stempel drukken op ons leven, we zijn er nog lang niet.

En wij, we zijn moe.

We zijn de maatregelen moe. We zijn de gedwongen afzondering moe. We zijn een leven zonder sportclub en zonder koor en zonder uit eten gaan en zonder kerkdienst en zonder verenigingsleven en zonder vakantie in het buitenland moe. Jawel, we zijn moe, want uit al die dingen die nu al een jaar lang niet of amper mogen, daar halen wij energie uit. En nu al horen we klanken dat vaccinatie toch niet zomaar de oplossing zal zijn. Houdt het dan nooit meer op?!?

Houdt het dan nooit meer op?!?

Als je ‘t mij vraagt, nee, als we voortdoen zoals we bezig zijn, dan houdt het nooit meer op. We leven met te veel mensen op aarde, en we palmen meer en meer de habitat van dieren in. Geen wonder dat we ook hun virussen te pakken krijgen. We eten fabrieksvoer, we slapen onvoldoende, we bewegen te weinig, we kennen te veel stress. Moet het nog gezegd dat we onszelf op die manier alleen maar zwakker maken?

Als we voortdoen zoals we bezig zijn, dan houdt het beslist nooit meer op. Het ene virus zal op het andere volgen, de ene pandemie op de andere. Afstand houden en ontsmetten van de handen en mondmaskers dragen, dat alles zal ons er niet van vrijwaren ooit eens ziek te worden en uiteindelijk te sterven.

Daarom houd ik vandaag een pleidooi, een pleidooi om weer te durven leven. Ik kies ervoor om een gezondheidsvirus te verspreiden. Doe jij met me mee?

Een gezondheidsvirus verspreiden …

Wat wij op dit moment echt nodig hebben, zo lijkt het mij, dat is de durf om weer te leven. Wie wat verder kijkt dan de reguliere media, die ontdekt dat corona procentueel lang zoveel doden niet heeft geëist dan oorspronkelijk werd verwacht. En wie sterft, dat zijn vooral die mensen die al heel zwak waren: ouderen, mensen met al onderliggende klachten, mensen met overgewicht en obesitas, …

We kunnen ons door die dagelijkse cijfers blijvend bang laten maken. Dan staat ons een leven te wachten vol maatregelen die we slaafs blijven volgen. En dan zullen, op het eind van dat leven, toch sterven … misschien wel zonder echt te hebben geleefd.

Wat kunnen we dan doen?

Enerzijds kunnen we ons weerstand groter maken. Dat kunnen we doen door

  • Gezonder en natuurlijker en minder te gaan eten.
  • Meer in de buitenlucht te komen en dieper te gaan ademen.
  • Ons weer vuil te durven maken. De microben – bacteriën, virussen, schimmels, … – die we op die manier aantrekken, triggeren onze immuniteit, waardoor we ons al van tevoren wapenen tegen schadelijke indringers.
  • Te zorgen voor voldoende slaap en echte ontspanning.
  • Echt contact, zoals knuffelen en aanraken en massage, want dat vermindert stress en maakt gezondheid bevorderende hormonen vrij.

Anderzijds kunnen we ook onze angst opzij proberen te zetten. Dat kunnen we doen door:

  • Alleen een mondmasker te dragen waar dat echt vereist wordt.
  • Niet langer contact met andere mensen zoveel mogelijk vermijden. Begin alvast met toch een praatje te maken met de mensen die je op straat ontmoet.
  • Te durven vertrouwen op de kracht van je eigen lichaam om je gezond te houden.
  • Niet voortdurend alles (jezelf incluis) te willen ontsmetten. Weet dat ontsmetten slechts 95% van de microben doodt. De sterksten blijven leven en vermenigvuldigen zich ook weer. Door telkens weer in te zetten op ontsmetten, kweken we resistente bacteriën en virussen, die door niks nog kunnen worden gedood.

Dat gezondheidsvirus verspreiden, dat is wat ik wil doen. En ik zoek medestanders, want ik kan het niet alleen. Daarom dus ook mijn oproep: Doe je mee? En heb je zelf ook tips, of heb je nog vragen, laat ze mij dan gerust weten. Wie weet schrijf ik daar dan een volgende keer wel over …

Dit artikel maakt deel uit van GEZONDHEID-WIJZER door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg. Wil jij ook tweewekelijks de GEZONDHEID-WIJZER in je mailbox krijgen, vul dan onderstaand formulier in.

Winterblues, voorjaarsmoeheid … en dat na een hels een jaar

by Leave a comment

Altijd al is het einde van de winter en het begin van de lente een moeilijke tijd. We zitten langere tijd binnen, de dagen zijn nog steeds kort en donker, het blijft maar koud en regenachtig. We snakken naar een beetje zon, we kijken verlangend uit naar warmte en licht. En dit jaar doet de lockdown daar nog een grote schep bovenop. Waar we andere jaren kracht konden halen uit winterse feesten met familie en vrienden, weegt dit jaar de eenzaamheid dubbel en drie. Ik voel het bij mezelf en ik zie het bij mensen om mij heen: dit alles mag echt niet al te lang meer duren. De draaglast wordt steeds groter, de draagkracht staat bij velen op een laag pitje.

Dingen die je zelf kan doen

Eigenlijk zijn er heel veel dingen – kleine dingen wellicht – die je zelf kan doen. Het gaat erom dat je de balans tussen je draaglast en je draagkracht in evenwicht brengt. Of nee, evenwicht is nog te braaf. Eigenlijk moet de weegschaal doorslaan richting draagkracht. Vandaar: alles wat je draaglast vermindert én alles wat je draagkracht groter maakt helpt mee.

Ik kan natuurlijk in jouw plaats niet bepalen wat dat allemaal zou kunnen zijn. Ik kan je alleen maar een lijstje geven met een paar van die dingen, en dat in de hoop dat het jou inspireert. Ik hoop je op die manier op weg te helpen om juist die dingen te vinden die jou tot steun kunnen zijn:

  • Van zodra het ook maar even kan, ga ik naar buiten. Even de tuin in, bijvoorbeeld, of een korte wandeling maken. Licht, lucht, beweging: ze geven mij nieuwe energie.
  • Een hobby maakt dat je even de tijd vergeet. Bij mij ligt al de hele winter lang een puzzel op de tafel. Op dit moment buig ik me regelmatig over een berglandschap van 3000 stuks.
  • Op donkere avonden, alleen thuis, brand ik graag een kaars. Het licht van een kaars brengt mij een beetje warmte en zacht licht. Anders dan ‘gewone verlichting’ en ‘gewone verwarming’ geeft het mij een gevoel van verbondenheid.
  • Een babbeltje met de buren, contact met collega’s, een ontmoeting met een knuffelcontact, … Ze doen wonderen in deze tijden van eenzaamheid.

Dit lijstje is natuurlijk niet compleet, en het is o zo persoonlijk. Ik kan me best voorstellen dat wat ik hier noem jou helemaal niet vooruit helpt. Maar ik ben er tegelijk zo goed als zeker van dat ook jij van die kleine dingen hebt, die voor jou de balans een beetje meer in de goeie richting brengen:

  • Een relaxerend bad
  • Een goed boek
  • Muziek waar jij van opkikkert
  • Even uit de bol gaan: al dansend, al zingend, al rollend met de kinderen over de vloer
  • Een knuffelcontact met je partner
  • …

Probeer maar uit, zou ik zeggen. En maak je eigen lijstje op, waar je dan – telkens als je het moeilijk krijgt – iets uit kiezen kan om jezelf die broodnodige opkikker te geven.

Tools van de gezondheidsbegeleider

Wij, gezondheidsbegeleiders, hebben in onze bagage ook heel wat tools die we kunnen inzetten om jou te helpen deze moeilijke tijden door te komen. Sommige daarvan mogen wij nu helaas niet gebruiken. Om jou weer een helende massage of een ontspannende voetmassage te mogen geven, zullen ook wij moeten wachten tot vanuit de overheid weer groen licht gegeven wordt aan de contactberoepen.

En toch zijn er ook nu dingen die we wel voor je kunnen en mogen doen:

  • Een gesprek waarin we met jou mee op zoek gaan naar die dingen die nu je leven een stukje draaglijker maken kan, zij het wel via de telefoon. We kunnen met je meekijken naar de moeilijkheden waar jij voor staat. We kunnen je helpen om weer kleine lichtpuntjes te zien. We kunnen samen met jou op zoek naar die dingen die voor jou de draaglast kleiner en de draagkracht groter maken.
  • Met Bachbloesems kunnen je emoties meer in evenwicht gebracht worden. Gevoelens van angst, depressie, hopeloosheid vinden heling met een juiste mix van bloesems. Ook andere emoties die je dreigen te overweldigen kunnen met Bachbloesems aangepakt worden.
  • Ook uit onze bagage aan kruidenadviezen kunnen wij, gezondheidsbegeleiders, putten. Er zijn kruiden die ervoor zorgen dat depressie minder wordt, dat je beter slaapt, dat gevoelens van angst je minder te pakken krijgen. Deze kruiden verminderen voor jou de draaglast een beetje. Er zijn ook andere kruiden, adaptogene kruiden worden ze genoemd. Deze kruiden verhogen juist jouw draagkracht. Je kunt er als ware een beetje beter tegen, je hebt meer weerstand tegen de duisternis die je overvalt. Met deze kruiden experimenteer je best niet in je eentje, en zeker al niet als je ook medicijnen neemt. Een gezondheidsbegeleider kent op dat vlak zijn vak en weet wat hij doet. Laat je dus bijstaan door een professional, als je met kruiden aan de slag wil.

Zoek je contact met één van mijn collega’s gezondheidsbegeleiders, ga dan naar de website: www.gezondheidsbegeleiders.be.  Wil je mij contacteren, bel dan 0492/647436 of mail naar hilde@gezondheid-wijzer.com.


Dit artikel maakt deel uit van GEZONDHEID-WIJZER door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg. Wil jij ook tweewekelijks de GEZONDHEID-WIJZER in je mailbox krijgen, vul dan onderstaand formulier in.

%d bloggers liken dit: