GEZONDHEID-WIJZER

gezondheidsadvies en gezondheidseducatie door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg

Tag: vaccinatie

Wachten op meer versoepelingen? Of beter op naar een mindshift?!?

by 3 Comments

Hét woord van de dag? Versoepelingen …

Want ja, de terrassen mogen weer open … tot tien uur ’s avonds én maximum met vier aan een tafeltje en met anderhalve meter tussen de verschillende groepen. En ja, ook de nachtwinkels mogen weer volop alcohol verkopen. En zelfs jongeren van de middelbare school mogen weer voltijds les volgen … als hun school dat toestaat, tenminste.

Want zolang niet iedereen is gevaccineerd …

En zelfs als iedereen zal zijn gevaccineerd, dan nog zal niet zomaar alles weer kunnen. We gaan niet terug naar wat wij allen aanvoelen als ‘normaal’. Want er dreigen nieuwe varianten, telkens en telkens weer. Zo klinkt het op vandaag, als je onze virologen mag geloven.

Vaccinatie toch niet zomaar de oplossing?!?

Van in het begin van de coronacrisis heeft men ons ‘vaccinatie’ als dé oplossing voorgespiegeld. Stilaan echter wordt duidelijk dat de crisis met deze ene mega-vaccinatieronde niet over zal zijn. Het coronavirus muteert vlugger dan vaccinologen kunnen volgen. Een doembeeld duikt op van het telkens opnieuw moeten vaccineren van de hele wereldbevolking, om het half jaar of zelfs om de drie à vier maanden. En dan te zien hoeveel moeite het al kost om iedereen een eerste keer te laten vaccineren.

Dat doet vragen rijzen. Is zo’n algemene vaccinatie, ook van mensen die amper kans lopen om ernstig ziek te worden, dan wel de oplossing? En wat als zelfs met zo’n kort op de bal spelende cyclus van vaccinaties het coronavirus ons toch telkens weer te vlug af is? Zijn we dan gedoemd om voor de rest van onze dagen afstand te blijven bewaren? Behoren mondkapjes van nu af tot onze standaard uitrusting? Mogen knuffels dan nooit meer tussen grootouders en kleinkinderen? En een goeie bekende een hand of een zoen geven, zal ook dat definitief uit onze gewoontes verdwijnen?

Weet je, in zo’n kille en afstandelijke wereld wil ik eigenlijk niet leven. Ook ik, alleenstaande, heb menselijke warmte nodig om gezond te blijven. Ik wil het gezicht van mensen kunnen zien, en ik wil dat zij ook de glimlach op mijn gezicht kunnen zien. Ik wil een hand en een knuffel en een zoen kunnen geven. Ik wil van dichtbij kunnen praten met mensen, zonder bang te moeten zijn dat ik ze ziek zou kunnen maken.

Gek, hé, dat ik nu zo denk. Anderhalf jaar geleden zou je maar wat raar hebben opgekeken als ik je dit had geschreven. Vandaag lijkt het alsof die eens zo vanzelfsprekende gewoontes definitief uit onze omgangsvormen geschrapt moeten worden. Wat overblijft is een kille, donkere manier van samenleven.

Op naar een mindshift, een andere manier van denken …

Mij lijkt er maar één oplossing, maar die vraagt een mindshift. We zullen onze hele manier van denken rondom dat coronavirus moeten ombuigen. Sterker nog, we zullen onze hele manier van denken rondom elke bacterie en elk virus moeten ombuigen. Doen we dat niet, dan zal het hele scenario van de huidige pandemie zich herhalen, telkens en telkens weer.

Een mindshift dus …

Als we nu eens niet meer probeerden om ons van buitenaf af te schermen van alles wat ons zou kunnen belagen. Laat ze maar komen, die bacteriën en die virussen en al die anderen ‘beestjes’ ergens daar buiten. Geen afstand meer, geen mondkapjes en geen voortdurende ontsmetting van de handen. Als ik dat zo zeg, dan lijkt dat ongelooflijk gevaarlijk. Dat kunnen we dus niet zomaar doen. Eerst moeten we …

Ja, wat?!?

Wat zouden we kunnen doen om dit mogelijk te maken? Wel, juist daar zit die andere manier van denken. Als we nu eens alles deden wat we konden om onszelf weerbaarder te maken: gezonde voeding met vele vitamines en mineralen, het eten ook van planten en kruiden met hun vele fytonutriënten, een gezonde dosis zon omwille van de vitamine D (die – zo hebben andere wetenschappers dan virologen ontdekt – de meesten van ons uit het ziekenhuis kan houden), voldoende ontspanning en slaap, reduceren van stress want stress ondermijnt ons immuunsysteem. Dat alles draagt ertoe bij dat we bij besmetting niet of nauwelijks ziek worden.

En het allerbelangrijkste is nog dat we de angst om ziek te worden laten vallen. We moeten weer leren vertrouwen op ons zelfgenezend vermogen. De angst, die nu in onze maatschappij hoogtij viert, haalt onze weerbaarheid onderuit. Ikzelf vertrouw erop dat mijn lichaam wijs genoeg is om mij te geven wat ik nodig heb: pijn als ik te ver gegaan ben, vermoeidheid als slaap mij zou kunnen helen, ziekte als ik weer even op mezelf terug moet plooien. Ik vertrouw er ook op dat mijn lichaam mij weer gezond zal maken als ik luister naar de signalen … én gehoorzaam!


Dit artikel maakt deel uit van GEZONDHEID-WIJZER door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg. Wil jij ook tweewekelijks de GEZONDHEID-WIJZER in je mailbox krijgen, vul dan onderstaand formulier in.

Je laten vaccineren? Of juist niet?!?

by Leave a comment

Nee, dit wordt geen pamflet pro of contra vaccinatie. Ik probeer je niet over de streep te halen, niet om je te laten vaccineren en evenmin om dat niet te laten doen. Uiteindelijk moet ieder van ons zelf die keuze maken. Vandaag wil ik het met je hebben over het omgaan met de consequenties van de keuze die je maakt.

Een heleboel mensen zullen zich laten vaccineren, zonder zich daar verdere vragen over te stellen. Voor deze mensen schrijf ik deze blog niet. Ik schrijf eerder voor zij die wikken en wegen, voor zij die meer hebben gehoord en gelezen dan wat ons in de mainstream media is verteld en die op basis daarvan een bewuste keuze pro of contra vaccinatie maken.

Die kiest, verliest!

‘Die kiest, verliest!’, een spreekwoord dat inderdaad heel wat waarheid in zich draagt, ook als het gaat om de keuze waar we nu voor staan. Er valt heel wat te zeggen, zowel pro als contra, voor beide keuzes. Laat mij heel even een paar goeie kanten schetsen:

Pro vaccinatie: Je doet mee met de mainstream, je hoeft je nergens tegen te verdedigen. Je krijgt een pasje waarop staat dat je bent gevaccineerd. Als daar later nood aan blijkt, dan kun je dat ook aantonen. Op café gaan, in de nabijheid komen van zwakkere mensen, op reis gaan, …, het zal je allemaal niet moeilijk gemaakt worden.

Pro ‘je niet laten vaccineren’: Je kiest ervoor om je lichaam zelf met virussen zoals COVID 19 te laten afrekenen, en dat maakt je eigen weerbaarheid groter. Omdat je tegen de mainstream ingaat, word je ook op mentaal vlak sterker. Je leert opkomen voor waar jij voor staat, je vindt woorden om aan anderen te vertellen waarom jouw keuze voor jou belangrijk is.

En het moge duidelijk zijn: kies je het één, dan verlies je wellicht de voordelen van het ander. Zo is dat nu eenmaal met elke keuze. En nee, daar ligt het addertje voor mij deze keer niet. Maak je keuze, zou ik zeggen, en ga dan verder met je leven. Blijf niet hangen in twijfel, blijf niet haperen aan gedachten als: ‘Had ik toch maar beter niet …?’ en ‘Deed ik er wel goed aan om …?’ en ‘Wat als ik verkeerd gekozen heb?’ Wist je dat het gevaarlijker is voor je gezondheid met de stress van deze onzekerheid te blijven zitten, dan dat je een verkeerde keuze zou hebben gemaakt? Dit soort chronische stress ondermijnt immers je weerbaarheid, en juist die is de motor van je gezondheid!

Je gezondheid – je zelfgenezend vermogen, dus – werkt als een GPS

Wist je dat je gezondheid op elk moment in jouw leven het resultaat is van alle keuzes die je hebt gemaakt? Toegegeven, de één start met een groter gezondheidskapitaal dan de ander. Het startpunt is helaas niet voor ieder van ons een sterke en goede gezondheid. Echter, met elke keuze die we maken – de hap die we in onze mond steken, de rust en de slaap die we al dan niet genieten, en ja, ook de vaccinaties die we al dan niet krijgen – bepalen we de richting waarin het verder gaat.

Weet je, er zijn van die momenten in het leven, waarop we het spoor bijster raken. Veel kans dat ons lichaam daarop reageert door ziek te worden. Ik zou je willen uitnodigen om ziekte en ongemak en pijn te leren zien als jouw innerlijke GPS. Je zelfgenezend vermogen zegt jou, net zoals de lieve dame in de GPS: ‘Indien mogelijk, keer om!’ Ziekte en ongemakken en pijn doen je als vanzelf stilvallen. Ze creëren ruimte, waarin jij bij jezelf te rade kan gaan: ‘Welke stappen heb ik gezet, die mij tot hier hebben gebracht? Welke richting moet ik nu uit om weer beter te worden? Waar nodigt deze ziekte, dit ongemak mij toe uit?’

Je weet hoe dat gaat met die GPS. Blijf je rijden op de verkeerde weg, dan zal die lieve dame je – even vriendelijk als altijd, maar wel volhardend – een andere kant uit sturen. Ze houdt niet op, tot jij weer op het juiste traject bent beland. Zo is het ook met onze gezondheid. Pijn en ongemak en ziekte zullen zich blijven manifesteren, tot wij bereid zijn ‘ons kar te keren’ en de juiste richting uit te gaan.

Wat dit alles te maken heeft met je laten vaccineren of juist niet? Wel, maak je keuze, en voel dan wat dit met je doet. Luister naar die innerlijke stem en wees daar gehoorzaam aan. Vind je na je keuze niet de rust die daarbij hoort, ga dan eens voor de andere keuze, en kijk wat dat met je doet. En heb jij je laten vaccineren, of juist niet, … en dat blijkt je gezondheid te ondermijnen, neem dan weer de tijd om te luisteren naar je innerlijke GPS. Want je weet, waar je ook bent, die lieve dame brengt je altijd weer naar huis!


Dit artikel maakt deel uit van GEZONDHEID-WIJZER door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg. Wil jij ook tweewekelijks de GEZONDHEID-WIJZER in je mailbox krijgen, vul dan onderstaand formulier in.

Corona?!? Ik heb het gehad!

by Leave a comment

Jawel, ik heb corona gehad … en ik heb het overleefd, ik ben niet eens zo heel erg ziek geweest.

Hoe dat zo is gekomen? Wel … , ik werk als opvoedster in een instelling voor mensen met een handicap. Eind oktober bleken in ons huis een aantal mensen besmet met het coronavirus, en dat zowel bij het personeel als bij de bewoners. In allerijl werd een coronacohort opgericht, een compleet afzonderlijke afdeling waar besmette bewoners tijdelijk werden opgevangen. Aan ons, begeleiders van de instelling, werd gevraagd wie het zag zitten om op die afdeling mee in te staan voor de nodige zorg voor onze zieke bewoners. Ik gaf me vrijwillig op om daar aan het werk te gaan.

Evident was het werk er niet. Zeven bewoners kwamen terecht op een veel te kleine plek: één toilet, één badkamer, drie geïmproviseerde slaapkamers en een net voldoende grote kamer als leefruimte. Veiligheidsvoorschriften moesten nageleefd worden. Voor ons, begeleiders, betekende dat ‘werken in aangepaste kledij’: mondmasker, beschermend plastiek schort en dito handschoenen, faceshield. Bij de minste inspanning barste het zweet je uit. Besmette bewoners mochten die afgebakende ruimte niet uit. Een frisse neus konden ze enkel halen door de ramen open te zetten en met het hoofd naar buiten te hangen.

Bij de bewoners heb ik het hele gamma aan coronaklachten meegemaakt. De een werd amper ziek, de ander kreeg koorts en moest het bed houden, nog een ander moest in allerijl naar het ziekhuis worden afgevoerd. En ja, in onze instelling zijn ook mensen gestorven aan het coronavirus. Ikzelf werd, ondanks alle beschermende maatregelen, ook ziek.

Toen werd ook ik ziek

Jawel, ik werd ziek, en dat terwijl ik echt wel wat voorzorgsmaatregelen had genomen. Ik let er immers altijd al op dat ik gezond eet en vooral voldoende groenten en fruit binnenkrijg. Daarbovenop slikte ik al geruime tijd wat voedingssupplementen om mijn immuniteit een boost te geven. Ik had echter wel al wat last van vermoeidheid, en dat verbeterde er natuurlijk niet op in de gegeven omstandigheden: het werk in het coronacohort moest van nul af georganiseerd worden. Voor elk probleem dat opdook moest à la minute een oplossing gevonden worden, en dat op een veilige manier voor alle betrokkenen.

Na een week kregen we onthutsend nieuws. Twee bewoners die van meet af aan in het ziekenhuis waren opgenomen, overleden slechts een paar uur na elkaar. Zelf ben ik er altijd al heel sterk bij betrokken als bewoners overlijden. Ik neem dan zoveel als mogelijk de zorg voor wie achterblijft op mij. Ook nu draaiden mijn gedachten op volle toeren: Hoe kon ik ervoor zorgen dat de medebewoners van de overledenen hun emoties konden ventileren? Hoe kon ik ze helpen van op afstand? Hoe kon ik de familie nabij zijn? Hoe kon ik ervoor zorgen dat we vanuit de instelling een steentje konden bijdragen aan de begrafenis van onze mensen?

Moet ik je nog vertellen dat de adrenaline die week door mijn lijf gierde?

Als het daarbij gebleven was, dan had ik me wellicht nog ‘gezond’ kunnen houden. Maar toen op de laatste dag van die week een derde bewoner overleed – iemand die bij ons in het cohort was geweest en tijdens mijn dienst naar het ziekenhuis was overgebracht – was voor mij de limiet bereikt. Mijn immuniteit haalde het niet meer. Twee dagen later merkte ik bij mezelf de eerste symptomen.

Mijn zelfgenezend vermogen aan het werk

Eerst dacht ik dat het allemaal wel mee zou vallen. Ik bleef zelfs nog een paar dagen aan het werk na die eerste symptomen. Mijn lichaam besliste echter anders. De beschermingskledij maakte dat ik nog veel meer transpireerde dan ik in die eerste weken al deed. Ik verloor zoveel vocht dat ik onmogelijk voldoende kon drinken om dat allemaal weer op te halen. Niet alleen mijn longen, maar ook mijn nieren maakten mij duidelijk dat ik nu eerst voor mezelf moest zorgen.

Na contact met mijn huisarts – enkel per mail en telefonisch – en een zoveelste coronatest klonk het verdict: je hebt corona, je moet in quarantaine. Uiteindelijk ben ik twee weken in ziekteverlof geweest, een eerste week met nogal wat griepachtige symptomen, een tweede week omwille van verminderde longcapaciteit en een hardnekkige droge hoest.

Wat mij echter bijzonder trof, was dat ik van mijn huisarts geen enkel medicijn kreeg voorgeschreven. Eventueel, zei ze, kon ik een hoestsiroop nemen, maar dat zou enkel wat verlichting brengen. Hoestsiroop geneest niet, zei ze, het kalmeert alleen de hoestprikkel een beetje. Ik besloot het dan maar zonder te doen.

Ik had corona en ik kreeg niks – niemendal – geen medicijnen. En toch ben ik genezen, op en top, durf ik wel zeggen. Hier was mijn zelfgenezend vermogen aan het werk, helemaal zoals het bedoeld is. Eerst dwong het mij om rust te nemen. Het liet me voelen dat ik op die manier niet verder kon. En het bleef aandringen. Toen een verminderde zuurstoftoevoer mij niet op de knieën kreeg, liet mijn zelfgenezend vermogen toe dat mijn nieren van zich lieten horen.

Vervolgens brak de vermoeidheid helemaal door, en dat in combinatie met spierpijn en een enorme gevoeligheid voor kou. Als ik niet in bed lag, zat ik in de zetel … met een warmwaterkruik en een dekentje. Tot meer was ik niet in staat. Honger had ik ook al niet, en dus hoefde ik niet zoveel moeite te doen om aan eten te geraken. Wat fruit, een kom soep, af en toe een lichte maaltijd volstonden. En ondertussen draaide mijn immuunsysteem op volle toeren om mij weer beter te maken.

Tenslotte, om mij nog een weekje op inactief te houden, kreeg ik last van een vervelende droge hoest. Bij de minste inspanning welde die hoest op van diep uit mijn longen. Het was alsof mijn zelfgenezend vermogen me ervoor wilde behoeden om al te vlug weer aan de slag te gaan. Ik mocht al wel weer een beetje actiever worden, maar ik moest toch echt niet denken dat ik alweer ‘de oude’ was.

Of ik me laat vaccineren?

En dan stelt zich nu natuurlijk de vraag die velen zich stellen: Laat ik me vaccineren tegen corona, of doe ik dat niet? Ik had mezelf voordat ik corona kreeg al voorgenomen om me niet zomaar te laten vaccineren. Ik zou me minstens heel goed informeren, en niet alleen maar afgaan op die ene klank die we voortdurend horen in de media. Dat ik zelf corona kreeg, heeft daar niet echt verandering in gebracht.

Een van de argumenten die vaak op tafel komen, is dat wij ons allen moeten laten vaccineren om de zwakkeren onder ons te beschermen. Dat is voor mij echter een vals argument, omdat er een fout in de redenering zit. Men heeft de lockdown en de mondmaskers en de anderhalve meter afstand gemotiveerd met de volgende redenering: je kunt besmet raken met het coronavirus en zelf niet ziek worden, maar toch anderen besmetten. Wel, als je gevaccineerd bent, wil dat niet zeggen dat je niet meer besmet kan worden. Je kunt wel besmet raken, maar je zult er – als het vaccin goed werkt – niet ziek van worden. Wie wel besmet raakt, maar niet ziek wordt, kan echter wel nog steeds anderen besmetten. Daar verandert het vaccin niks aan. Wil je dus zelf niet ziek worden, laat je dan vaccineren, maar verwacht niet van anderen dat zij zich vaccineren opdat jij niet ziek wordt.

Er wordt ook wel eens gesproken van de groepsimmuniteit, en dat die er pas komt als voldoende mensen zich laten vaccineren. Ergens klinkt dan mee dat besmetting door corona en ziek worden door corona hierin niet meetellen. Dat lijkt mij echter heel erg onwaarschijnlijk. Als ziek zijn je geen immuniteit geeft, hoe kan het vaccin dat dan wel doen? Beide zijn immers gebaseerd op het principe dat contact met het virus je eigen immuunsysteem triggert om antistoffen aan te maken. Als ziek zijn dat niet doet, dan zal het vaccin ook niet werken, zo lijkt mij.

Ik heb mijn zelfgenezend vermogen aan het werk gezien, en ik heb ervaren dat mijn lichaam het virus kan overwinnen. Ik heb er ook het volste vertrouwen in dat mijn immuunsysteem dat niet zal vergeten. Als ik over een tijdje opnieuw in contact kom met het coronavirus, dan is mijn lichaam daarop voorbereid. En dus zie ik op dit moment geen enkele reden om me te laten vaccineren. Ik kies ervoor om mijn lichaam – mijn immuunsysteem, mijn zelfgenezend vermogen – de kans te geven zichzelf te verdedigen. Ik wil het daarbij blijven ondersteunen met gezonde voeding, met voldoende rust en ontspanning, met sport en beweging, het liefst in de buitenlucht, …

Wat jij moet doen? Dat kan ik in jouw plaats niet beslissen. Voor wie meer genuanceerd wil lezen over het coronavirus raad ik het laatste tijdschrift van PlaceboNocebo aan. Voor wie informatie wil over de eventuele schade die het vaccin kan veroorzaken, raad ik het e-zine PreventieVaccinatieschade aan. En mocht je hierover verder met mij willen communiceren, dan mag je gerust contact opnemen: hilde@gezondheid-wijzer.com.


Dit artikel maakt deel uit van GEZONDHEID-WIJZER door Hilde Ryckewaert, Consulent Natuurlijke Gezondheidszorg. Wil jij ook tweewekelijks de GEZONDHEID-WIJZER in je mailbox krijgen, vul dan onderstaand formulier in.